BUCAN@ALLAHAEMANET

Vazgeçmek...
Vazgeçiyorum senden...
Toplayıp neyim var neyim yoksa kalkıp gidiyorum!
Bütün pişmanlıklarımı,koca bir valize bile zar zor sığdırdığım kalp acılarımı da alıp yanıma..
Kollarım kopa kopa taşımaya çalışarak ve kimseden bir parça bile yardım almadan..
Gidiyorum senden!

Paramparça ama daha da güçlü kalbim titrese de aklıma her düştüğünde..
Kararlı ve yere çok sağlam basan koşar adımlarla..
Arkama dönüp son bir kez bakmaya değer bile görmeden varlığını..
Gidiyorum senden!

Bomboş ve bizim oluşturduğumuz,yepyeni ve bembeyaz bir tahtaya yazdığımız ne varsa ve çizdiğimiz bütün kalp resimlerini de alıp yanıma,kof bir boşluk bırakıyorum sana sadece!
Hayatının sonuna kadar dolduramayacağın yokluğumun boşluğunun ruhuna yerleşen o korkunç ve dayanılmaz pişmanlığı yetipte artacakken aslında sana..
Bildiğin ve aklının erdiği ne varsa onları da alıp yanıma ..
Gidiyorum senden!

Ne çok yüküm var şimdi!
Ben olan,sana öğrettiğim ve öğrendiğini sandığım herşey valizler dolusu uzanırken önümde,kuşlar havalanıyor gökyüzüne doğru..
Özgür bırakıyorum canımı acıtan,sana dair tüm anıları!
Ve bendeki gayrı meşru seni..

Masmavi bir umut bürüyor gözlerimi!
Ben giderken senden,beyaz mendiller sallanıyor ardımda..
Su döken yok çabuk döneyim diye!
Çünkü ben hiç olmadığım kadar kararlı ve cesur..
Vazgeçiyorum senden!

Giderken,neyse o işte beni senden götüren,
Dudaklarım gözyaşlarımı biriktirmeye hazırcasına titremiyor bu sefer!

Ben biliyorum ya şimdi,sende bil istiyorum...
Artık sevmiyorum seni!
Bu yolun en başı belki ama ben,
Seni içinde barındıran zamanların hepsine geçmiş zaman eklerini giydirdim bile çoktan!

Üzerime yapışan ve bulaşan bu çok koyu kararlılıktan keyifli..
Bir kere bile çelişkili bir acaba demeden..
Çok kalın ve altı çizili bir alfabeyi benimseyerek..
Vazgeçiyorum senden!